صنعت ظروف پلاستیکی غذا II

مواد شیمیایی بسته بندی مواد غذایی فاش نمی شوند و در بسیاری از موارد ما اطلاعات سم شناسی یا قرار گرفتن در معرض آن را نداریم. با این حال، یک جزء اصلی از مقررات FDA در مورد مواد تماس با غذا بر این فرض استوار است که این مواد ممکن است به غذا مهاجرت کنند و در آن وجود داشته باشند.

در واقع، سیستم FDA برای تأیید مواد تماس با غذا، که به صورت فردی انجام می دهد، با تأییدیه ای که به یک شرکت خاص برای استفاده مورد نظر خاص اعطا می شود، بستگی به این دارد که چه مقدار از یک ماده به غذا منتقل می شود. این بر اساس اطلاعاتی که یک شرکت به FDA ارسال می کند ارزیابی می شود، FDA ممکن است با سؤالاتی به شرکتی مراجعه کند و جستجوی متون خود را انجام دهد.

اما چیزی بیش از آستانه مهاجرت وجود دارد که باید هنگام ارزیابی ایمنی مواد در تماس با غذا در نظر گرفته شود. علاوه بر خود مواد، تجزیه شیمیایی و محصولات جانبی این مواد نیز باید در نظر گرفته شود. این بدان معناست که مواد شیمیایی فردی بسیار بیشتری وجود دارد که ممکن است با غذا تماس داشته باشد و بنابراین در مواد غذایی قابل تشخیص است، نسبت به مواد شیمیایی موجود در بسته بندی که فرمول بندی شده است. برای پلیمرها، این تجزیه و محصولات جانبی می تواند قابل توجه باشد.

این تجزیه اضافی و مواد شیمیایی فرعی نیز به مسائل ارزیابی ایمنی شیمیایی کمک می کند. قوانین شیمیایی معمولاً مواد شیمیایی را یکی یکی در نظر می گیرند، در حالی که در واقعیت ما همزمان در معرض چندین ماده شیمیایی از جمله مواد موجود در غذا هستیم. بنابراین ارزیابی‌های شیمیایی فردی که تأییدیه‌های مواد در تماس با غذا را تعیین می‌کنند، ممکن است تمام روش‌هایی را که در آن یک ماده ممکن است با غذا، بدن انسان یا محیط برهم‌کنش می‌کند، نشان ندهد.

در دهه 1950، فرض علمی این بود که هر چه سطح قرار گرفتن در معرض بیشتر باشد، اثر بیولوژیکی یک ماده شیمیایی بیشتر است. تمرکز نگرانی در آن زمان اثرات حاد بود: نقص مادرزادی، جهش ژنتیکی و سرطان. با این حال، از اواسط دهه 1980، و به ویژه در 10 تا 15 سال گذشته، شواهد علمی نشان می دهد که سطوح پایین قرار گرفتن در معرض، به ویژه با مواد شیمیایی که می توانند بر عملکرد هورمون ها تأثیر بگذارند، می تواند اثرات بیولوژیکی قابل توجهی داشته باشد به سرعت در حال انباشته شدن است. بنابراین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد چنین مواجهه‌هایی می‌تواند منجر به اثرات مزمن بر سیستم‌های متابولیکی، تولید مثلی، عصبی، قلبی عروقی و سایر سیستم‌های بدن شود و می‌تواند زمینه را برای اختلالات سلامتی فراهم کند که ممکن است سال‌ها طول بکشد تا آشکار شوند. با این حال، از منظر نظارتی FDA، چنین اثرات دوز پایین هنوز بسیار تحت بررسی هستند، به عنوان مثال، برای بیسفنول A، یک بلوک ساختمانی از پلاستیک پلی کربنات که به طور گسترده در محصولات تماس غذایی استفاده می شود، به یک نقطه کانونی در صنعت تبدیل شده است. بحث عمومی در مورد ایمنی مواد در تماس با غذا اطلاعات بیشتر به آدرس: 0. مراجعه فرمایید