صنعت ظروف پلاستیکی مواد غذایی I

تصور زندگی بدون انعطاف پذیر، شفاف و مقاوم در برابر آب تقریبا غیرممکن است بسته بندی غذا ، بدون کیسه های ساندویچ پلاستیکی، فیلم چسبناک یا قفسه های پر از شیشه های پلاستیکی، وان و لوله ها و کیسه ها و جعبه های بادوام.

در حالی که نگهداری مواد غذایی در ظروف به هزاران سال قبل برمی گردد و غذا از دهه 1700 در بطری و از دهه 1800 در قوطی ها فروخته می شد، آنچه را که می توان عصر مدرن بسته بندی مواد غذایی در نظر گرفت در دهه 1890 آغاز شد، زمانی که کراکرها برای اولین بار در کاغذ مومی مهر و موم شده فروخته شدند. کیسه های داخل یک جعبه مقوایی پلاستیک‌ها و سایر مواد مصنوعی در دهه‌های 1920 و 1930، اندکی پس از آنکه شرکت‌های شیمیایی شروع به آزمایش با ترکیبات مبتنی بر نفت و مواد جدید پیشگامی کردند که می‌توانستند برای مصارف خانگی و همچنین صنعتی استفاده شوند، ظاهر شدند.

به سرعت تا سال 2014، بیش از 6000 ماده مختلف تولید شده توسط سازمان های دولتی مختلف به عنوان تایید شده برای استفاده در مواد تماس با غذا در ایالات متحده و اروپا، موادی که می توانند به طور قانونی در بسته بندی مواد غذایی مصرفی، ظروف غذای خانگی و تجاری، فرآوری مواد غذایی قرار گیرند، فهرست شده اند. تجهیزات و سایر محصولات

تجزیه و تحلیل‌های اخیر شکاف‌های قابل توجهی را در آنچه در مورد اثرات بهداشتی و زیست‌محیطی بسیاری از این مواد شناخته شده است را نشان داده و سؤالاتی را در مورد ایمنی سایر مواد ایجاد کرده است. یک مطالعه نشان داد که 175 ماده شیمیایی مورد استفاده در مواد تماس با مواد غذایی نیز توسط دانشمندان و سازمان های دولتی به عنوان مواد شیمیایی نگران کننده شناخته می شوند، مواد شیمیایی که اثرات نامطلوب بر سلامتی دارند.

احتمالاً هدف اولیه بسته بندی مواد غذایی ایمن نگه داشتن غذا برای خوردن است. اما ما واقعاً در مورد موادی که غذای ما را احاطه کرده اند چه می دانیم؟ چه می دانیم که چگونه این مواد ممکن است با مواد غذایی که لمس می کنند یا اثرات بالقوه آنها بر سلامت انسان و محیط زیست برهم کنش داشته باشند؟

در ایالات متحده، FDA مواد تماس با غذا را تنظیم می کند و آنها را به عنوان "افزودنی های غیر مستقیم غذایی" طبقه بندی می کند. این مواد، که تحت صلاحیت قانون مواد غذایی و آرایشی و بهداشتی قرار دارند، نه تنها شامل پلیمرهایی می‌شوند که پلاستیک‌ها را می‌سازند، بلکه رزین‌ها و پوشش‌های مورد استفاده در آستر قوطی‌ها و درب شیشه‌ها، رنگدانه‌ها، چسب‌ها، بیوسیدها و آنچه FDA به طرز جذابی می‌نامد را نیز شامل می‌شود. حشرات کش.» FDA این مواد را از مواد افزوده شده به خود غذا متمایز می کند و توضیح می دهد که مواد در تماس با غذا برای تأثیر فنی در چنین مواد غذایی در نظر گرفته نشده اند، به این معنی که این مواد قرار نیست غذایی را که لمس می کنند تغییر دهند.

مواد شیمیایی بسته بندی مواد غذایی فاش نمی شوند و در بسیاری از موارد ما اطلاعات سم شناسی یا قرار گرفتن در معرض آن را نداریم. به عبارت دیگر، بسته بندی مواد غذایی نیازی به داشتن هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه از چه چیزی ساخته شده نیست. هر گونه چنین اطلاعاتی داوطلبانه است، اغلب به منظور تسهیل بازیافت و گاهی اوقات بخشی از کمپین های بازاریابی است که یک محصول را "عاری از" یک ماده نگران کننده اعلام می کند.