حقایقی در مورد ظروف غذای زیست تخریب پذیر

بسیاری از مواد مختلف برای ظروف و بسته بندی استفاده می شود، از جمله فلزات، شیشه، چوب، کاغذ یا خمیر کاغذ، پلاستیک و ترکیب بیش از یک ماده به عنوان کامپوزیت. اکثر این زباله ها در پایان عمر مفید خود وارد جریان زباله های شهری می شوند.

در سال های اخیر، بازیافت مواد بسته بندی افزایش یافته است، اما نرخ بازیافت برای اکثر بسته بندی های پلاستیکی کم است. تعداد زیادی از انواع مختلف پلیمرها، که هر کدام ممکن است حاوی مواد افزودنی مختلف پردازشی مانند پرکننده‌ها، رنگ‌ها و نرم‌کننده‌ها باشند، برای کاربردهای بسته‌بندی استفاده می‌شوند. این پیچیدگی‌های ترکیب همراه با آلودگی در حین استفاده، اغلب بازیافت را در مقایسه با دفع در محل دفن زباله غیراقتصادی می‌کند.

پلاستیک های زیست تخریب پذیر با قابلیت ها و قابلیت های قابل مقایسه با پلاستیک های سنتی مبتنی بر پتروشیمی برای ظروف غذا و کاربردهای بسته بندی به طور معمول، اینها از مواد خام تجدیدپذیر مانند نشاسته یا سلولز ساخته می شوند. علاقه به ظروف و بسته بندی مواد غذایی پلاستیکی زیست تخریب پذیر در درجه اول از استفاده آنها از مواد خام تجدیدپذیر (محصولات کشاورزی به جای نفت خام) و مدیریت ضایعات پایان عمر با کمپوست یا هضم بی هوازی برای کاهش دفن زباله ناشی می شود. با توجه به تمرکز اخیر بر تولید و مدیریت زباله، دفع مواد بسته بندی بسیار مهم است.

علاوه بر عملکرد و قیمت، پلاستیک های زیست تخریب پذیر باید مزایایی را برای سیستم های مدیریت زباله به منظور تحقق بخشیدن به یک مزیت کلی ارائه دهند. این مقاله تاثیر بالقوه پلاستیک های زیست تخریب پذیر را با اشاره به ظروف و بسته بندی مواد غذایی مورد بحث قرار می دهد. این یک نمای کلی از مسائل کلیدی چرخه عمر ارائه می دهد که قضاوت را در مورد مزایایی که چنین موادی نسبت به همتایان معمولی مبتنی بر پتروشیمی دارند، ارائه می دهد.

پلیمرهای زیست تخریب پذیر (BDPs) یا پلاستیک های زیست تخریب پذیر به مواد پلیمری اطلاق می شود که قادر به تجزیه به دی اکسید کربن، متان، آب، ترکیبات معدنی یا زیست توده هستند که مکانیسم غالب در آن، عملکرد آنزیمی میکروارگانیسم ها است که می تواند توسط استاندارد اندازه گیری شود. آزمایشات، در یک دوره زمانی مشخص، منعکس کننده شرایط دفع موجود است.

فن آوری های زیادی برای تصفیه ظروف پلاستیکی معمولی مواد غذایی و ضایعات بسته بندی زباله های خانگی وجود دارد، از جمله جمع آوری و سوزاندن یکپارچه با بازیافت انرژی، احتراق انتخابی پلاستیک با ارزش حرارتی بالا و استفاده به عنوان عامل کاهنده در کوره های بلند یا به عنوان مواد اولیه برای بازیافت.

از آنجایی که پلیمرهای زیست تخریب پذیر گزینه بالقوه ای را برای تصفیه زباله از طریق کمپوست به عنوان راهی برای بازیابی مواد و تولید محصول مفید به عنوان کمپوست فراهم می کنند، توجه ویژه ای به پلیمرهای زیستی کمپوست داده خواهد شد.