حقایق در مورد ظرف مواد غذایی تخریب پذیر

بسیاری از مواد مختلف برای کانتینر و بسته بندی از جمله فلزات ، شیشه ، چوب ، کاغذ یا خمیر ، پلاستیک و ترکیب بیش از یک ماده به عنوان کامپوزیت استفاده می شود. بیشتر اینها در پایان عمر خود وارد جریان زباله های شهرداری می شوند.

در سالهای اخیر ، بازیافت مواد بسته بندی افزایش یافته است اما میزان بازیافت برای اکثر بسته بندی های پلاستیکی کم است. تعداد زیادی از انواع مختلف پلیمرها ، که هر یک از آنها ممکن است حاوی مواد افزودنی پردازش متفاوتی مانند پرکننده ها ، رنگ ها و پلاستیک سازها باشد ، برای برنامه های بسته بندی استفاده می شود. این پیچیدگی های ترکیب همراه با آلودگی در هنگام استفاده ، اغلب در مقایسه با دفع در محل دفن زباله ، بازیافت غیر اقتصادی را بازیافت می کند.

پلاستیک های زیست تخریب پذیر با ویژگی ها و فرآیندها قابل مقایسه با پلاستیک سنتی مبتنی بر پتروشیمی برای ظروف مواد غذایی و برنامه های بسته بندی به طور معمول ، اینها از مواد اولیه تجدید پذیر مانند نشاسته یا سلولز ساخته می شوند. علاقه به کانتینر مواد غذایی پلاستیکی قابل تجزیه و بسته بندی در درجه اول از استفاده آنها از مواد اولیه تجدید پذیر (محصولات زراعی به جای روغن خام) و مدیریت پسماند پایان عمر توسط کمپوست یا هضم بی هوازی برای کاهش دفن زباله ناشی می شود. دفع مواد بسته بندی به ویژه با توجه به تمرکز اخیر بر تولید و مدیریت زباله قابل توجه است.

علاوه بر عملکرد و قیمت ، پلاستیک های زیست تخریب پذیر باید برای تحقق منافع کلی مزایایی را برای سیستم های مدیریت پسماند ارائه دهند. در این مقاله به بررسی تأثیر بالقوه پلاستیک های زیست تخریب پذیر ، با اشاره ویژه به ظرف مواد غذایی و بسته بندی می پردازیم. این مرور کلی از موضوعات کلیدی چرخه زندگی را ارائه می دهد که داوری را از مزایایی که چنین موادی نسبت به همتایان متعارف و مبتنی بر پتروشیمی دارند ، آگاه می کند.

پلیمرهای زیست تخریب پذیر (BDPS) یا پلاستیک های زیست تخریب پذیر به مواد پلیمری اشاره می کنند که قادر به تجزیه در دی اکسید کربن ، متان ، آب ، ترکیبات معدنی یا زیست توده هستند که در آن مکانیسم غالب عمل آنزیمی میکروارگانیسم ها است ، که می تواند توسط استاندارد اندازه گیری شود آزمایشات ، در یک دوره زمانی مشخص ، منعکس کننده شرایط دفع موجود است.

فن آوری های زیادی برای تصفیه ظرف مواد غذایی پلاستیکی معمولی و زباله های بسته بندی شده از زباله های خانگی وجود دارد ، از جمله جمع آوری یکپارچه و سوزاندن با بازیابی انرژی ، احتراق انتخابی پلاستیک ها با ارزش کالری بالا و استفاده به عنوان یک عامل کاهش دهنده در کوره های انفجار یا به عنوان خوراک برای بازیافت

از آنجا که پلیمرهای زیست تخریب پذیر گزینه بالقوه برای تصفیه پسماند را از طریق کمپوست به عنوان راهی برای بازیابی مواد و تولید یک محصول مفید به عنوان کمپوست امکان پذیر می کنند ، توجه ویژه ای به کمپوست سازی بیوپلیمرها مورد توجه قرار می گیرد .